Είναι ένας τύπος ψυχοθεραπείας που γίνεται σε ατομικές συνεδρίες πιο αραιής συχνότητας και λιγότερου βάθους από την ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία. Ο θεραπευτής καλείται να επιλέξει τα αδιέξοδα του θεραπευόμενου που μπορεί να φέρει στην επιφάνεια και να αναλύσει χωρίς να απειλήσει ή να διαταράξει τις ισορροπίες του.

Αυτός ο τύπος ψυχοθεραπείας μπορεί να αφορά κάποιον ο οποίος αντιμετωπίζει ένα οξύ πρόβλημα στην παρούσα φάση της καθημερινότητάς του αλλά δεν επιθυμεί να κάνει μια σε βάθος ανάλυση. Μπορεί επίσης να αφορά διάφορες κατηγορίες ψυχιατρικών ασθενών.